Niestabilność rzepki może objawiać się na dwa sposoby. Bardziej dramatyczne są nawracające zwichnięcia rzepki, w czasie których rzepka przemieszcz asie na boczną stronę kolana. Towarzyszy temu często krwiak śródstawowy, mogą odłamywać się fragmenty kostne, a pacjent najczęściej wymaga nastawienia zwichnięcia przez lekarza. Mniej dramatyczne objawy występują w nawykowym podwichaniu rzepki króre występu również w okresach między zwichnięciami lub bez pełnych zwichnięć rzepki, kiedy to pacjent odczuwa niestabilnośc rzepki, ustępowanie kolana, przeskakiwanie i z czasem stały ból przy wchodzeniu na schody.
Spośród wielu różnych zabiegów stosowanych w tym schorzeniu preferuję, zabieg małoinwazyjny – artroskopową plastykę troczków rzepki pozostawiający tylko punktowe blizny. Wykonywany jest on pod kontrolą artroskopii i polega na przecięciu przykurczonej torebki stawowej po stronie bocznej oraz zmarszczeniu troczka przyśrodkowego szwami przezskórnymi powodującymi rekonstrukcję więzadła rzepkowo- udowego przyśrodkowego MPFL, dzięki czemu rzepka nie przemieszcza się na boczną stronę kolana. W przypadkach większej niestabilności związanej ze znacznym przemieszczeniem guzowatości piszczeli do boku, kiedy TTFG przekracza 20mm konieczna jest osteotomia guzowatości z przeniesieniem jej do przyśrodka. Modny ostatnio zabieg rekonstrukcji MFPL przy pomocy ścięgna mięśnia półścięgnistego lub smukłego uważam za zbyt okaleczający z powodu pobrania ścięgien oraz częstych powikłań: złamań rzepki, bólu kolana w okolicy przyśrodkowej. Zabieg artroskopowej plastyki troczków rzepki był tematem mojej pracy doktorskiej i zainteresowanych zapraszam do jej przeczytania.
Invalid Displayed Gallery